finished verb.
- 1. cause to be surprised [surprise]
- 2. affect with wonder [amaze, astound, astonish]
Unfinished version: изненађивати Verbal noun: изненађење Used with the reflexive particle се to mean be surprised. |
Present Tense | Singular | Plural |
First Person | изненадим | изненадимо |
Second Person | изненадиш | изненадите |
Third Person | изненади | изненаде |
Past Tense | Singular | Plural |
Masculine | изненадио | изненадили |
Feminine | изненадила | изненадиле |
Neuter | изненадило | изненадила |
Future Tense | Singular | Plural |
First Person | изненадићу | изненадићемо |
Second Person | изненадићеш | изненадићете |
Third Person | изненадиће | изненадиће |
Imperative | Singular | Plural |
First Person | | изненадимо! |
Second Person | изненади! | изненадите! |
Aorist Tense | Singular | Plural |
First Person | изненадих | изненадисмо |
Second Person | изненади | изненадисте |
Third Person | изненади | изненадише |
Past Verbal Adverb | изненадивши |
|